R E I M E F I E B E R

Leszek Żuliński o książce

Nakładem toruńskiego Wydawnictwa Adam Marszałek ukazała się książka Beaty Patrycji Klary pt. Rozmowy z piórami. Ten liczący 172 strony tom to wywiady z dwunastoma poetami: Wojciechem Borosem, Izabelą Fietkiewicz-Paszek, Genowefą Jakubowską-Fijałkowską, nieżyjącym już Kazimierzem Furmanem, Januszem Koniuszem, Joanną Lech, Joanną Mueller, Bianką Rolando, Karolem Samselem, Jerzym Suchankiem, Mirką Szychowiak i… Leszkiem Żulińskim.

Nie mogę tej książki recenzować, bowiem jestem jej „uczestnikiem”, myślę jednak, że mogę sobie pozwolić na dobre słowo pod adresem i Beaty, i jej pomysłu.

Po pierwsze, takich wywiadów dziś niewiele. Po drugie, moi koledzy tu „wywiadowani” to znakomici autorzy, o znanych już nazwiskach i dorobku, których warto wypytywać o ich poglądy, wybory i sprawy literackie. Po trzecie, ten dobór interlokutorów jest ponadpokoleniowy, co dziś – z wielką szkodą dla naszego myślenia o współczesnej poezji – jest ewenementem. Ale  pożądanym.

Proporcje wyglądają tak. Do młodych wciąż możemy zaliczyć: Borosa, Lech, Fietkiewicz, Mueller, Rolando, Samsela, do starych Jakubowską, Furmana, Koniusza, Suchanka, Szychowiak… No i mnie, rzecz jasna. Te dwa fronty zderzają się od lat ze sobą nie w dialogu, lecz raczej w opozycji. Ciężar zainteresowania i ekspansji spoczywa – co naturalne – na nowych rocznikach. Z nas, starszych, wprawdzie niektórzy (np. Jakubowska, Suchanek czy Szychowiak) mają świetną recepcję, ale tacy jak ja czy Koniusz jesteśmy już w lamusie. W tej książce nie widzę zderzenia racji, lecz samoistną refleksję nad ewolucją pokoleniową i ewolucją czasów. Tego brakowało, bowiem literatura zawsze jest ciągłością i nawet jeśli „skonfliktowaną” programami czy poetykami, to jednak jest to ciągłość wynikająca z jakichś naturalnych mechanizmów, których świadomość chyba wszystkim zainteresowanym jest potrzebna. Dlatego powtarzam: ta książka ma swój głęboki sens, jest interesująca, jest dobrym krokiem w stronę pewnych ciekawych podsumowań…