R E I M E F I E B E R

* * *

 

                   Możliwość obcowania z ciotkami – jest jak

                   możliwość noszenia ręcznie haftowanych spódnic.

                   Paulina Kowal

 

 

 

Basia poszła pierwsza. zbyt młoda

łatwo pozwoliłam jej odejść. zostało imię

nadane sobie w sakramencie, zapach

górajki na działkach, kompot z rabarbaru.

 

Lodzię żegnałam najdłużej. ciągle jeszcze

wybieram drogę obok kamienicy, ten sam

kostropaty bruk podwórka. szukam cieni,

skrzypiących schodów. czegokolwiek.

 

Krysia w dziecięcym języku znaczyła wakacje,

wspinaczkę po drzewach, okno z widokiem

na odzyskaną rzekę, kresowe dumki,

smutne jak myśl –

 

– Teresa… będzie następna.

 

 

 

* * *

 

parodos

 

na ile świat mi bratem

i ja ze światem na ile

w ślad na ile rozbrat

 

epeisodion I

 

nigdy nie byłam w Cafe Sax

ale to właśnie tu spotkałam cię po raz pierwszy

w życiu najłatwiej o miejsca i mniejsza o nazwę:

wspólne, magiczne czy święte.

 

słowa odrywają się od znaczeń: mała dziewczynka

nie jest już małą dziewczynką, a drzewo, dom i ogród

zmieniają kolejność w konieczność.

 

koniec może być początkiem – terapeuta wie

jak stać się z powrotem złotowłosą, jak dotrzeć do tamtego domu,

pod tamtą gruszę, zrywać maliny z krzaka.

potem długo myć ręce.

 

grzeczne dziewczynki nie dotykają się same,

a złe córki nie rodzą dzieci.

 

stasimon I

 

zło, zło, zło, do piekła by się szło,

pal je licho, byle cicho.

 

epeisodion II

 

iść boso po trawie wprost do sadu, śmiać się

z odrapanych kolan i z mysich ogonków

w za dużych kokardach.

 

jeśli rzeczywiście, co drugi głupi ma szczęście,

jedna z nas dostanie łut.

 

stasimon II

 

dwa kroki w przód.

złud w bród.

 

exodos

 

prawdy objawione

ja w one

 

one w ja

wiara